Het is zo snel geroepen ‘De Week van de Eenzaamheid’, maar hoe dieper ik erover nadenk des te complexer het in feite wordt. Wat is eenzaamheid en wie / wat bepaalt dat een persoon zich eenzaam voelt? Heb jij je wel eens over die vraag gebogen?

Onderzoekers omschrijven eenzaamheid als het verschil tussen gewenste en aanwezige contacten dat ervaren wordt. Eenzaamheid is het gevoel alleen te zijn, van geïsoleerd te zijn van ‘de anderen’. Ik hoorde afgelopen week op de radio ook een discussie over de natuurlijke behoefte van de mens aan contact. Als hij te lang zonder is dan degenereert hij en kwijnt weg. Hoe komt dat?

Focus
In het tv-programma Focus van afgelopen zondagavond ging de vrouwelijke wetenschapper Margriet Sitskoorn in op bepaalde aspecten van deze materie. Zij is hoofd van de Unit Cognitive Neuroscience  van het Universitair Medisch Centrum Utrecht. Zij vertelde dat iedereen via zijn dna een aanleg,  een fundament heeft, van waaruit hij zich manifesteert. Door opvoeding, opleiding maar ook door confrontatie met andere soortgenoten leren wij onszelf bepaalde gewoonten, vaardigheden en gedragingen af / aan. Die worden als het ware ingeslepen.

Een schrijnend voorbeeld speelde zich af op Fiji met het kind Sujit Kumar, dat al heel jong bij kippen in een ruimte was opgesloten en zich daardoor als een kip manifesteerde. Nadat hij was bevrijd, heeft hij vele jaren in een bejaardenoord gewoond om normaler te worden. Hij bleef een triest – bijna onmenselijk – geval.

Degenereren
Ik projecteer die uitspraken uit die radio- en uit die tv-uitzending op het onderwerp ‘eenzaamheid’. Het is bekend dat spieren indien zij niet gebruikt worden verslappen of wel degenereren.

Vraag het maar aan iemand die zes weken in het gips zat.

Indien een mens lang genoeg in eenzaamheid verblijft, verleert hij ook de vaardigheden om sociaal en in contact te zijn. Dat is een bedenkelijk proces wat je niemand toewenst. Soms is een telefoontje, een praatje voldoende om de ander zich ‘ik hoor er nog bij’ te laten voelen. We zijn er echter niet altijd op tijd bij en dan is een persoon echt eenzaam. Het is belangrijk te beseffen dat het niet persé wordt veroorzaakt door gebrek aan geld of door hogere leeftijd.

Wat doe jij eraan?
Soms isoleren of negeren we iemand ongemerkt en onbedoeld. Zelfs dagelijkse contacten kunnen daaraan niet altijd voldoende bijdragen. Maar hoe kom je daar nu achter… Het enige dat dan helpt is jouw bereidheid tot communiceren te tonen. Communiceren betekent namelijk ‘in verbinding staan’.

Zorg dus dat jij de verbinding niet verbreekt. Al is het maar per telefoon, facebook of brief.

Ik ga mijn best doen vanaf nu dit toe te passen. Of ik daarin 100% slaag? Dat doet er in feite niet toe. Zolang de intentie er is om in verbinding te blijven, is er een wankele maar bruikbare basis.

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

3 Reacties

  1. 1 oktober 2014 at 07:03

    ALLEEN (overdag) NIET EENZAAM (’s nachts)

    DE MOOISTE VROUW UIT MIJN DROMEN,
    BLIJF IK TROUW,TOT ZE ZAL KOMEN.

  2. 29 september 2014 at 19:59

    Mooi. Ondanks alle inspanningen kunnen mensen zich nog steeds eenzaam voelen. Zgn een gebed zonder eind. Dat gevoel zit in hen. Niet prettig voor de mensen die hun best doen om aandacht te geven 🙁

  3. Levina Levja
    29 september 2014 at 10:17

    Mijn complimenten. Ook ik heb gisterenavond zitten kijken en luisteren naar Margriet Sitskoorn. En ook ik ga (nog meer) mijn best doen om in verbinding te blijven.