Prinsjesdag. Het klinkt als een gezellig dagje uit. Zoals een bezoekje aan de Efteling met lekkere koeken. Het klinkt voor mij niet als een jaarlijks terugkerende dag waarop het staatshoofd de Troonrede voorleest en de Minister van Financiën de Rijksbegroting bekendmaakt.

Of mag je ook Rijksbegrotinkje zeggen? Voorgelezen door het ministertje van de centjes. En niet te vergeten de hoedjesparade. Van Prinsjesdag kan je een gezellig dagje uit maken met een vriendinnetje of een oud-collegaatje. Of als het vrouwtje haar zinnetje er op gezet heeft, gaat het hele gezinnetje mee kijken naar de paardjes, het koetsje en de hoedjes. Lekker knusjes.

Wat is dat toch met het verkleinen van grote woorden? Na prinsjesdag kwam er een ‘stukje’ oplettendheid bij me naar boven.

Een man zal niet snel over een collegaatje beginnen en zeker niet als het over een mannelijke collega gaat. We zullen als we in gedachten bij iemand zijn een ‘kaarsje’ branden. Op een terrasje doe je een drankje, een kopje koffie of je gaat een hapje eten. Zolang je geen munttheetje en soepje met vleesjes bestelt, prima.

Zodra ik aan mijn omaatje denk, zie ik een schattig dametje voor me met grijze krulletjes. Het verkleinen liefkozend bedoeld totdat iemand over een buikje begint. Dan denk ik aan vetrollen oftewel aan een ‘maatje’ meer.

Voor een feestje ben ik op zoek naar het perfecte zwarte jurkje maar als ik het over een broekje heb dan is het écht voor mijn zoontje bedoeld. Vestjes en truitjes hangen wel weer in mijn kast. Boven de laarsjes. Die dan weer naast mijn schoenen staan.

Mijn ‘kindjes’ kijken graag bij paardjes en ik weet heus wel dat die beesten enorm zijn. We hebben Prinsjesdag gemist dus misschien moet ik binnenkort een ‘Blijdorpje’ doen met ze.

Ik maak me er dus schuldig aan. Maar bij kleine probleempjes gaan mijn nekharen wel echt overeind staan. Zeker omdat het meestal om grote dingen blijkt te gaan. Verkleinwoorden maken het probleem sowieso nog groter. Zoals mijn columnpje inleveren vóór de deadline.

Wil geen probleempjes met het redactiemannetje natuurlijk.


___

Een bedankje is op zijn plaats, want ook al is het maar een deadline-tje, het redactiemannetje wil hem niet overslaan, geen weekje [Red. ]

Martine Van de Merwe

Martine Van de Merwe

Interview specials | Columnist op donderdag 2014-2016 | 1x per maand | Copywriter & Tekstschrijver bij zininwoorden.nl |

8 Reacties

  1. 23 september 2014 at 09:56

    Late reactie Aadje.

  2. Aad Solleveld
    23 september 2014 at 09:26

    hoewel ik dat zoveel mogelijk probeer te vermijden moet ik weleens “koffie” halen voor de Collegae (vergrootwoord?) ik vraag dan wat ik voor ze mee moet brengen. Het ergste woord dat er bestaat komt dan soms langs. “doe mij maar een WATERTJE”

  3. 19 september 2014 at 09:25

    1 keer is ruim voldoende Tineke !

  4. Tineke Brinkman-van der Lee
    18 september 2014 at 19:54

    Dat is weer een super collumpje martientje!

  5. Tineke Brinkman-van der Lee
    18 september 2014 at 19:53

    Dat is weer een super collumpje martientje!

  6. Miran
    18 september 2014 at 16:41

    Heb een groot glimlachje op m’n toetje 😉

  7. 18 september 2014 at 09:29

    “”GEWOON” OP (haar en zijn) TIJD

    Corinne,Jacqueline en Martine,
    en moeke Irma,door weer en storm.
    Laten zij ons wekelijks ziene,
    bepaalde norm,in juiste vorm.

    Ook Wouter,Ron en snelle Jelle,
    en ”onze” gastcolumnisten.
    Gaan nog steeds als ’n Gazelle,
    zijn realisten als solisten.

  8. 18 september 2014 at 09:19

    IK HEB VAN DAT HOEDJE GEEN PETJE OP,
    MUTSEN DRAGEN OOK HOEDEN.