Politici zijn creatief. Uit vele situaties blijkt dat ideeën ter oplossing van problemen in de samenleving legio zijn, ze borrelen soms op waar je bij staat. Tel daarbij op dat het ambtelijk apparaat op ministeries, provincies en gemeentelijk stadhuizen een schat aan ervaring heeft in het verzinnen van oplossingen. De keuzes worden overigens niet door de ambtenaren gemaakt, daar is de politiek voor, maar sommige ambtenaren kunnen wel erg sturend en dominant zijn zoals ik merk in mijn dagelijkse omgeving.

Waarom schrijf ik dit? Inspiratie voor een column zit soms in kleine dingen: een pannekoek (oude spelling) een stukje rauwe vis, het kan van alles zijn. Ik kreeg inspiratie door een déjà-vu door een rekening van mijn zorgverzekeraar DSW. Ik zit in de cardiovasculaire risicogroep, daar neem ik dagelijks mijn pilletje tegen of is het voor een te hoog cholesterol. Mrs. S slikt ook het e.e.a. en daardoor valt er af en toe een nota op de mat. Normaliter ben ik slechts geïnteresseerd in het eindbedrag dat DSW van mij wil hebben. Totdat je aan je eigen risico zit dan toch, maar die grens passeren wij al snel.

Wat was dat déjà-vu dan? Ik moest denken aan Ruud Lubbers een bekend politicus. De langstzittende premier in Nederland, een wereldberoemde CDA-er en een bekende billenknijper, wat hij naar hartenlust scheen uit te oefenen bij de uitvoeren van hele hoge functies. Die man.

In de jaren tachtig was de werkeloosheid torenhoog en groeide per week. Zoiets als nu eigenlijk. Alle zeilen moesten worden bijgezet om de zorgelijke financiën van het land en de werkeloosheid het hoofd te bieden. Lubbers meldde op zeker moment

Als het werkloosheidcijfer groter dan 800.000 wordt, dan treed ik af.

Sommigen zaten daar handenwrijvend op te wachten. Natuurlijk trad Lubbers niet af, het pluche zat te comfortabel zoals ik uit ervaring kan melden. Lubbers veranderde heel creatief het rekenmodel en Nederland zag er ineens een stuk rooskleuriger uit.

Dit gebeurt ook in de gezondheidszorg. De minister van Volksgezondheid tracht al jaren lang de prijs van de medicijnen omlaag te krijgen. Blijkbaar zijn wij duurder dan de omringende landen en ergens wordt er blijkbaar (over de rug van de burger die een pilletje slikt) te veel geld verdiend.

Maar ze heeft het voor elkaar. De medicijnen zijn goedkoper geworden door een boekhoudkundige truc. Het fenomeen Huisartsenhulp is geïntroduceerd. Door deze truc zijn de medicijnen een stuk goedkoper geworden. Volgens een bekende Maassluise apotheker zat dit bedrag altijd al in de prijs. Deze ontkoppeling levert dus transparantie op voor de burger en de minister kan de Tweede Kamer vertellen dat zij aan hun wens tegemoet is gekomen. De apotheker lijdt er niet onder. De minister en de Tweede Kamer zijn tevreden. Iedereen blij. maar de burger is er niets mee opgeschoten en daar doe je het uiteindelijk voor. Creatief of niet?

Aad Solleveld

Aad Solleveld

Aad Solleveld

Columnist 2014-2016 | Gemeenteraadslid voor Maassluis Belang | Speaker bij Excelsior Maassluis | gastcolumnist 2018- 2022