Column: Even

Eind jaren tachtig maakte ik in het kader van de zeventigste verjaardag van mijn vader een videoreportage. Dat was best aanpoten. Interviews, locaties bezoeken, sketches, monteren, muziek enzovoort. Anderhalf uur film bij elkaar. Ik had een druk bestaan – nog steeds trouwens – en deed dat in de avonduren en weekenden erbij. In een van de scènes vertelde ik voor de vuist weg een anekdote uit mijn jeugd. Bij het monteren betrapte ik mijzelf op het veelvuldige en feitelijk overbodige gebruik van het woordje ‘even’. Ik wist gelijk waarom ik dat woord gebruikte. Sindsdien heb ik een antenne voor dat woord.

 Nou en, zult u zeggen, wat moet dat mij boeien. Lees even mee en dan wordt het u duidelijk. Psychologen zeggen vaak

Alles wat jij over een ander zegt, zegt tegelijkertijd veel over jou. 

Wat mij betreft geldt dat ook voor wat je over jezèlf tegen een ander zegt. Het terloops gebruikte woord ‘even’ zegt in mijn observatie veel over jezelf. Ik beweer dat er iets extra gezegd wordt door het gebruik van dit woord. Het heeft een diepere betekenis dan je op het eerste gehoor denkt.  Even betekent ‘kortstondig / niet langdurend’. Houdt dat vast in gedachten.

Op mijn vraag Hoe is het ermee? antwoordt iedere vriend, buurman of bekende die ik in het weekend tegenkom in de trant van

Ja goed wel. Ik loop zo even naar de bakker en daarna loop ik even langs bij de bank. Daarna ga ik even kijken bij de sport van onze jongste. O ja, onze dochter heeft een uitvoering van ballet dus daar ga ik ook nog even naar toe. Daarna moet ik nog even langs bij mij ouders. etc

U herkent deze opsomming ongetwijfeld. Die vriend zegt in feite daarmee, dat hij amper tijd heeft om ergens bij stil te staan en van het een naar het ander holt.

Dàt is exact wat er aan de hand is: wij hollen overal achteraan en gunnen onszelf nauwelijks meer dan een moment om ergens aandacht aan te geven. Dat heeft te maken met de mogelijkheden die er in de hedendaagse maatschappij zijn: we kunnen veel dingen doen en besluiten in de beperkt beschikbare tijd van iedere dag en weekend er alles uit te halen. In de werksituatie herkent u daaraan ook meteen de ‘drukke baasjes’: vergadering hier, even een belletje, even een overlegje daar, even bellen met een klant, dan nog even een meeting met het team. nog even gauw wat mailtjes,  bla bla. Vrouwen maken het vaak nog erger met ‘eventjes’, dat is dan wel een héél klein ‘even’… Ook de jeugd doet in de vrije uurtjes niets anders: even zappen, even whatsappen, even gamen. Het sluipt erin en voor we het weten, bestaat ons leven uit een keten van vele ‘eventjes’, zonder dat we ergens van genieten.

Ik betrapte mijzelf erop dat ik afgelopen donderdagavond ‘een eeuwigheid niets leek te doen’. Ik was bij de slotavond van de Bach-cursus van de KCA. Een aangenaam anderhalf uur inclusief concert. Ik was met maar één ding bezig, zonder afleiding. Dat was lang geleden en het beviel prima. Eigenlijk zou ik dat veel vaker moeten doen. Eigenlijk…. ook al zo een stopwoordje met een hele wereld erachter.

Let u maar eens op in uw eigen omgeving, hoe vaak men door het woordje ‘even’ te gebruiken, aangeeft dat men zichzelf voorbij holt. Honderd procent zeker dat u een voltreffer heeft als u dan reageert met

Jij hebt het dus heel druk….!

Besef op dat moment dat u de ander even met beide benen op de grond zet.

Even. Dat dan weer wel.

Jelle Ravestein