Column: Gesprek

Een eindje in de 60 zijn ze, schat ik. Het is duidelijk dat deze mannen elkaar kennen van lang geleden. Dat ze hun levens altijd min of meer gedeeld hebben. Je hoort het aan de vragen die ze elkaar stellen, ziet het aan de manier waarop ze met elkaar omgaan. Maar nu hebben ze elkaar een tijd niet gezien. Er moet nodig bijgepraat worden, in de wachtruimte van het ziekenhuis.

 Of je wilt of niet, als je in de buurt zit, ben je deelgenoot van hun gesprek. Het gaat goed met ze, ja. Kleine ongemakjes, maar ach, daar valt mee te leven. Met de vrouwen en de kinderen ook alles goed.

De zoon van de een woont tegenwoordig met zijn gezin in Amerika, dan moet je aan de Skype hè, als grootouders? Niet zo leuk als ze in het echt zien, maar geweldig dat het kan. Van de zomer komen ze naar Nederland, dat is mooi. De zoon van de ander was zijn baan kwijt, bedrijf failliet, maar gelukkig heeft hij snel iets anders gevonden. Hij kon zelfs kiezen uit twee banen. Wat een mazzel, in deze tijd. Nee, geen klagen, alles gaat prima.

Het gesprek valt stil. Net op het moment dat het ongemakkelijk begint te worden, verschuift de een wat op zijn stoel en zegt hij zacht: “Ik ben hier om te kijken of ik van mijn stoma af kan komen.” De ander is met stomheid geslagen. “Het was in september.” De man kijkt of hij het zelf nog steeds niet helemaal gelooft. “Het ene moment was er niks aan de hand, de volgende morgen werd ik wakker en had ik een stoma.” In een paar woorden vertelt hij wat er is gebeurd en hoe zijn leven in een halve dag op zijn kop stond: “Ik wist niet dat je zó snel zó ziek kon worden.”

Op dat moment komt van de ene kant zijn vrouw aan lopen en van de andere kant de verpleegster, die hen komt halen voor het gesprek. De man staat op. Zijn gezicht gespannen. Een mengeling van verwachting, angst en hoop. De oude bekende, een man van weinig woorden, knikt hem bemoedigend toe. De andere toeschouwers zwijgen ook, maar je voelt dat iedereen met hem mee hoopt.

Wat zou het mooi zijn als hij de volgende keer écht alleen goed nieuws te vertellen heeft.

Jacqueline Bouwmeester