“Mam, ik heb net een leuke foto van de poes op je Instagram gezet.” Natuurlijk, als je al 8 bent, regel je wel even wat er op de social media van je moeder gebeurt. Zelf kan ik ze soms amper bijhouden, die social media, maar mijn jongste dochter heeft er al handigheid in. Ze checkt geregeld met mij mijn Facebook en geeft dan aanwijzingen waar ik op moet reageren of wat ik moet liken.

Niet dat ze zelf zomaar overal ‘op’ mag, maar op haar (speelgoed)tablet (die het wel écht doet) mocht ze Instagram installeren: een appje waarmee je foto’s kunt delen met je vrienden (die eerst moeten vragen of ze je vriend mogen zijn en dat hou ik uiteraard scherp in de gaten). Ze heeft er drie: haar oudere zus, een vriendje en haar moeder. Dat is voorlopig wel genoeg. Terwijl zij voor de zekerheid nog maar even 86 foto’s maakt van de kat, vliegen de vingers van haar oudere zus over het mini-toetsenbordje van haar telefoon. Er is niets wat via Whatsapp onbesproken blijft met haar vriendinnen.

De oudste broer zit op de bank huiswerk te maken met zijn vriend. Via Skype natuurlijk, zoals het moderne scholieren betaamt. Intussen lijkt het of er twee buitenaardse wezens in mijn woonkamer rondhangen, want er klinkt een taal die ik met geen mogelijkheid kan volgen. Mijn tweelingjongens blijken een online game te spelen met hun vriendjes en gaan daarbij volledig over op jargon. Niet te volgen voor Normale Mensen.

En zo wordt er wat afge-appt, -Facebookt, -Instagramt en weet ik wat al niet meer in ons Moderne Huishouden.

Na het eten verwacht ik dat iedereen weer terugvliegt naar zijn of haar computer, telefoon of tablet. Maar niets daarvan. Er worden schoenen aangetrokken en jassen aan gedaan, potloden en lijsten opgezocht en iedereen stapt op de fiets. Tijd voor de grote Vogeltelling, een schoolopdracht van de jongste, waarbij de oudsten graag assisteren. Samen vogels spotten in de polder. Omdat dat niet vanachter de computer kan. En omdat gewoon lekker ouderwets op z’n tijd ook weleens leuk is.

Jacqueline Bouwmeester

Jacqueline Bouwmeester

Jacqueline Bouwmeester

journalist | schrijver | moeder van vijf | jacquelinebouwmeester.nl | lifewith5.nl

1 Reactie

  1. 26 maart 2014 at 09:06

    O, wat herkenbaar dit! En het ergste is: we doen er allemaal vrolijk aan mee. Gelukkig weten de kids ook de natuur nog te waarderen! Leuke column wederom!