Had ik het vorige week over een déja-vu, vandaag had ik weer eentje. Ik ben normaal gesproken vrij op de dag dat de week doormidden gezaagd wordt. Een enkeling kan zich dat geluid op de radio nog herinneren.

Bijna niets doen dan het hele huis stofzuigen zodat Mrs S. des avonds in een schoon huis komt en Roos ons kleinkind op donderdag gewoon van de vloer kan eten. Vandaag niet. Ja, wel met de stofzuiger in de weer geweest en de krant gelezen, maar voor de rest telefoneren met providers en een bezoekje aan de Caiway shop in Naaldwijk want Vis à Vis gaat het beter dacht ik.

Bij dat telefoneren heb ik de radio aanstaan, steevast op de WOS, want ik verwacht nog steeds dat de vader van Fred, Frans Voskamp een praatje komt houden over de politiek. Ik wacht al maanden tevergeefs. Helaas, ik vond zijn mening een verademing tussen die van de politici.

Vandaag hoorde ik Gertjan van de Velden en Willem Fortuin die respectievelijk over een lezing over Maassluis in de tweede wereldoorlog en de Kunst en Atelierroute van dit weekend mochten vertellen. Altijd aardig Maassluis op de radio. Ik kan helaas niet naar de lezing maar op zondag ga ik wel naar de K&A route. Ik ben alles behalve kunstzinnig; ik kan niet eens een deur verven. Maar dat is geloof ook het wezen van de kunst: als je het zelf ook kan, dan is het geen kunst zei mijn Oma vroeger. Genieten kan ik er wel van dus ik ga en hoop velen met mij.

Toch wat mij het meest trof is de problematiek rondom de Koningshof. De financiële perikelen dan toch waarover de broer van de wethouder die over de centjes gaat ons in het AD kond deed. Deze wethouder heeft een hekel aan potjes, dit in tegenstelling tot zijn collega Kromdijk. Maar Huub had er blijkbaar toch een in z’n la liggen.

Het is ook overal hetzelfde. Er worden mooie plannen gemaakt, het theater Schuurkerk werd er zelfs voor opgeofferd. Het vorige college bezuinigde dat weg en inmiddels staat het gebouw weg te kwijnen. De Koningshof was speerpunt in het nieuwe cultuurbeleid en via een uitgekiend programma en volgens de plannen allerlei activiteiten in het gebouw die er voor zorgen dat de Koningshof levensvatbaar zou zijn. Niet gelukt. Eitjes geeft een aantal redenen – en die zullen ongetwijfeld waar zijn – maar feit blijft dat in vele projecten veel te rooskleurig worden begroot. Of het nu het plaatselijke zwembad is, de Koningshof, een bruggetje over de haven of in een veel groter verband: de Oosterschelde kering van de Rijkswaterstaat of de Noord-Zuidlijn in Amsterdam. Alles valt veel duurder uit dan begroot. Argumenten worden in dit soort gevallen veelal ondergeschikt gemaakt aan doelstellingen die politici op hun conto willen schrijven. Het gebeurt telkens weer. De burger staat erbij, kijkt ernaar en mag het gelag betalen.

Maar goed het is weer woensdagavond en morgen weer een dag met allerlei kansen om het beter te doen.

 Aad Solleveld

Aad Solleveld

Aad Solleveld

Columnist 2014-2016 | Gemeenteraadslid voor Maassluis Belang | Speaker bij Excelsior Maassluis | gastcolumnist 2018- 2022