Terwijl de zon uitbundig schijnt, de vogels kwetteren, de natuur tot leven komt, krijg ik een bericht dat alles stil doet staan. Een jong leven dat zo plotseling en abrupt eindigt, is niet te bevatten. Met stomheid geslagen en vol ongeloof wandel ik over het strand en zie de mooiste zonsondergang ooit. Deze week geen column zoals u van mij misschien al gewend bent. Dit keer een kort gedicht van mij.

Ondergang van de zon

De zee ruist en golft heel kalm
Het zand laat sporen na
Van eb en vloed

De zon glinstert in het water
Honderden sterretjes
Weerspiegelen

De meeuwen schreeuwen
De kraaien krijsen
De zeehonden zijn stil

De zon zakt langzaam
In de eindeloze zee
En kleurt de hemel rood

Ik ben stil
Ik kijk en zie
De ondergang van de zon

Corinne Hamoen

Corinne Hamoen

Corinne Hamoen

Tekstschrijver | www.corinnehamoen.nl | www.roosenkris.nl |

voorheen:
Zondagcolumnist | wekelijks 2014 tm 08-2015] en [09-2015 tm 12-2015 1x per 2 weken ] | redacteur bij maassluis.nu