Column: Straatvrees

Al enige tijd kijk ik vanuit het raam van mijn kantoor uit op een soort bouwplaats waarvan ik niet precies weet wat er nou eigenlijk gaande is. Het schijnt iets met de waterleiding te maken te hebben, die moet vervangen worden of gemoderniseerd of iets anders technisch waar ik geen weet van heb.

Elke keer bij het opbreken van de straat maak ik me altijd weer vrolijk over de inefficiëntie van het werk dat er gedaan wordt. De straat gaat open en na enige tijd weer dicht en vlak daarna weer open en weer dicht. Dit ritueel herhaalt zich soms wel 3 of 4 keer. Ik vraag me dan altijd af of er wel gecommuniceerd wordt tussen de verschillende partijen die het werk onder de grond verrichten of dat er andere redenen zijn dat dit werk herhaald wordt.

Zo woon ik in een straat waar een paar jaar geleden het riool vervangen moest worden. Dat lag er al sinds begin van de vorige eeuw (mijn huis dateert uit 1909 dus zeg maar een eeuw oud) dus het zal nodig aan vervanging toe zijn geweest. Wekenlang lag de straat open en toen het werk klaar was werd alles hersteld, het asfalt werd vervangen door straatstenen en er kwamen nieuwe stoepen.

Wat schetste mijn verbazing toen twee (!) weken later de straat opnieuw open werd gelegd. Alle gloednieuwe stenen werden op een grote hoop gegooid en ook de stoepranden werden weggehaald en opnieuw werd er ‘iets’ gedaan onder de grond. Een week later werd opnieuw de straat betegeld. Wat een geld en energie had het gescheeld als men dit beter op elkaar had afgestemd?

Ik ga ervan uit dat men tegenover mijn kantoor hier beter over nagedacht heeft hoewel ik me dit ernstig afvraag. Het zal wel een reden hebben. Ik hou het in de gaten!