Column: Veertig

Het lijkt zo af en toe wel of je niet alleen bent. Als je met lichte griepverschijnselen rondloopt, blijkt half Nederland er last van te hebben. De collegae om mij heen kuchen en hoesten en proesten op de werkplek in plaats van onder de wol thuis. ’t Heerst, zeggen ze dan.

Zo kan ik me ook nog mijn, of beter gezegd: onze eerste zwangerschap herinneren. Dat is inmiddels een jaartje of vijfendertig geleden. Na een jaar of vijf discussie over het stichten van een gezin trok Mrs. S toch aan het langste eind en besloten we dat kinderen welkom zouden zijn op het toenmalige adres Damstraat 15. Nu klinkt dat eenvoudig want voor velen is kinderwens een blijvende, het gaat niet altijd vanzelf.

Bij Mrs. S leek het wel vanzelf te gaan en niet alleen bij haar. Rondom ons zag je de dames in de vruchtbare leeftijd zwanger worden en kinderen krijgen. Ook daar leek het alsof het “heerste”. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat ik er geen oog voor had in de voorgaande jaren maar frappant vond ik het wel dat niet alleen wij zwanger waren. Die eerste geboorte is mij overigens zwaar gevallen, ik heb er nog een zwakke plek in mijn rug van overgehouden. Bevallen valt niet mee…..

Deze week was ik vooral bezig met het getal veertig. Ik schrijf zoals sommige weten ook tweewekelijks een column in het programmablad dat bij de ingang van het sportpark van Excelsior Maassluis, bij thuiswedstrijden, voor een euro wordt aangeboden. In mijn voorbereiding zag ik dat het getal veertig een rol speelt bij Excelsior en bij de tegenstander van zaterdag 12 april 2014, HHC Hardenberg. Ik zal u niet vermoeien met de uitwerking van mijn vondst met betrekking tot het getal veertig maar het kwam veelvuldig voor in mijn column voor Excelsior. Nu heb ik wat met getallen, in ieder geval statisch dan toch.

Veertig is deze week ook bijzonder voor Mrs. S en ik. Veertig jaar geleden op 11 april kwam ik in een glanzende limousine uit Hoek van Holland gereden om aan te bellen bij Lange Boonestraat 11. Ik moest even wachten want buurman Vreugdenhil werd uit nr 13 gedragen om zijn laatste reis richting “het spoor” te maken. Begin en einde liggen soms dicht bij elkaar.

Veertig jaar geleden werd ons huwelijk ingezegend op het stadhuis dat thans sleepvaartmuseum is en in de Groote Kerk kreeg dat nog een vervolg. Het was even plannen want Bram de Jongste, thans koster in de Immanuelkerk, trad die dag ook in het huwelijk. De voorganger van dominee Gerrit van Dijk had er maar druk mee.

Veertig jaar geleden begon het avontuur met Mrs. S. en veertig jaar geleden werd ik Maassluizer. In een tijd waarin de scheidingen niet van de lucht zijn, delen wij nog steeds de echtelijke sponde.

Maar ik heb dan ook een lot uit de loterij!

Aad Solleveld